Melanies ervaringsverhaal met twee VBACs na een spoedkeizersnede met 35 weken
Shownotes
Als Melanie 35 weken zwanger is komt ze ter controle bij de verloskundige en ze voelde zich niet zo goed en had veel last van harde buiken. De controles bij de verloskundige zijn goed maar ‘s avonds voelt ze de baby nog steeds niet zo goed bewegen en besluit toch de verloskundige langs te laten komen om naar het hartje te luisteren. Het hartje klonk goed maar volgens protocol moest ze toch even naar het ziekenhuis ter controle. De verloskundige in het ziekenhuis twijfelt of ze alles goed kan inschatten en belt de gynaecoloog erbij. De gynaecoloog is niet blij met wat hij ziet en meldt dat hij het ‘t beste vindt om de baby gelijk te halen. Binnen een half uur ligt Melanie op de operatiekamer voor een keizersnede. Na zijn geboorte is het duidelijk dat Joshua het niet meer fijn had en al een tijdje was gestopt met groeien. Na zes dagen in het ziekenhuis wordt Melanie ontslagen maar Joshua blijft totaal twee weken in het ziekenhuis liggen.
Melanie heeft de keizersnede als heel heftig ervaren en de hectische kraamtijd met Joshua in de NICU en het gebrek aan begeleiding in de tijd erna maakten een grote indruk.
Het duurt even voordat de wens voor een tweede komt maar na iets meer dan twee jaar is Melanie zwanger van de tweede. Ze voelt gelijk dat het beter voor haar is om in een ander, groter ziekenhuis te bevallen.
Met 38 breken de vliezen en alhoewel de weeën even stoppen als ze in het ziekenhuis aankomen maar na een tijdje komen ze weer terug. Na een tijdje kiest ze ervoor om even bij te komen met behulp van een morfinepompje. Door die ontspanning vordert de ontsluiting goed. Na de wisseling van de dienst komt een hele fijne verloskundige die gelijk de lichten dimt en ervoor zorgt dat ze zich weer helemaal op haar gemak voelt. Het persen is harder werken dan ze had verwacht en na een half uurtje is Dani geboren. Melanie voelt zich sterk en heeft gelijk het gevoel dat ze dit wel vaker zou kunnen doen. De ondersteuning van haar tweede verloskundige met wie ze een goede klik heeft heeft een mooie bijdrage geleverd aan haar ervaring.
De wens voor een derde kindje was er al snel en de bevalling van Dani had veel angsten weggenomen. Zo’n twee jaar later was Melanie weer zwanger en ze dacht deze keer goed na over waar ze deze keer wilde bevallen. Ze had de wens voor een thuisbevalling (HBAC) en de verloskundigenpraktijk vond dat een spannend idee maar raden haar een gynaecoloog in een ziekenhuis in Heerenveen die open stond voor verschillende wensen. Met 25 weken komt Melanie op gesprek bij de gynaecoloog (Dr. Zeeman) en heeft gelijk al een goede indruk van het ziekenhuis en de instelling van de gynaecoloog. Ze besluit in het ziekenhuis te bevallen maar wel onder haar eigen voorwaarden.
Waar ze bij de eerdere zwangerschappen al voor de 40 weken bevalt is dat met deze laatste zwangerschap niet het geval. Rond de 41 weken komt het onderwerp inleiding ter sprake en dit brengt wel wat spanning met zich mee. Een strip poging haalt weinig uit en de inleiding wordt gepland. Ze heeft gelukkig al 3 cm ontsluiting dus de vliezen kunnen gebroken worden. De weeën komen al goed op gang en na een tijdje onder de douche te hebben gestaan begint ze wat druk te voelen en kiest ze voor de baarkruk om op te gaan persen. Melanie kijkt erg positief terug op deze bevalling.
Ik voelde mij heel erg door mijzelf in mijn kracht gezet
In de voorbereiding van haar tweede VBAC had Melanie veel aan de boeken De vrije geboorte van Anna Myrte Korteweg en Mama’en van Nina Pierson
